1 Temmuz itibari ile konut kiralarındaki yüzde 25’lik artışın kaldırılması ile birlikte ev sahiplerinin iştahları daha da kabarmaya başladı. Zaten yüksek olan ev kiraları karşısında zor durumda olan halk ne yapacağını şaşırmış durumda.

Özellikle emekli  ve asgari ücretli kesim aldığı 10 bin lira maaşla yüksek ev kiralarını karşılayamaz bir durumda.  Kamuda çalışan memur ve işçiler ise aldıkları maaşların çoğunluğunu kiraya vermek durumunda kalıyor. Akaryakıta gelen zamlar ile yiyecek, içecek, giyecek fiyatlarındaki artışların yanı sıra elektrik, ısınma gibi alanlara yapılan zamlarda çabası.

Ev sahiplerinin geçimlerini kiracılar üzerinden temin etmeye çalışmaları vicdanla bağdaşacak bir durum olmaktan çıkarken hukuki alandaki davalarında artmasının kaçınılmaz olduğunu gösteriyor.  Kirayı ödeyemeyecek duruma gelen kiracılar ya kiraları ödememekle karşı karşıya kalacak ki buda ev sahibi kiracı arasındaki gerginliklerin daha da artmasına neden olacak.

Hal böyle olunca ev kirasını ödeyemeyecek duruma gelenler belki de birer ikişer derken 1299’lu yıllara Oba sistemine dönüş kapsamında buldukları boş alanlara çadır kurarak çadır kentler oluşturması ve şehirlerin çadır kentler haline dönüşmesi kaçınılmaz bir hal alacak.

Elbette bu durumların yaşanmasını istemeyiz. Bu nedenle gerek ev sahiplerinin vicdanlarını yoklayarak kira artışlarını ödenebilecek seviyede tutmaları,  gerekse Hükümetin ileride kendilerini siyasi alanda oy kayıplar yaşamaması için kira artışları konusunda alınan kararı geri çekmeleri  ve sabit fiyat ve maaş zam oranının altında yıllık kira ücretlerini belirlemesi , kiracıları ev sahiplerinin insafına bırakmaması elzem oldu.

Eğer fahiş artışlara dur denilmez ve piyasa kontrol altına alınmaz ise korkarım gidişat çadır kentlere doğru olacak ki, bu Türkiye’mizin dışa karşı olan imajını da alt üst edecektir.